Amasya görüşmeleri sonrasında yayımlanan ve ulusal egemenliğe dayanan, tam bağımsız Türkiye Cumhuriyeti'nin temellerini oluşturan ilk kuruluş belgesi olan Amasya Genelgesi, 1919 yılında büyük önder Mustafa Kemal’in kurtuluş mücadelesini başlatmak için hız verdiği çalışmaların ilk çıkış noktasıdır. 12 Haziran 1919'da arkadaşlarıyla birlikte Amasya'ya gelen Mustafa Kemal, silah arkadaşları Ali Fuat Paşa, Refet Bey ve Rauf Bey ile bir bildiri hazırlayıp Kazım Karabekir Paşa ve Mersinli Cemal Paşa da onaylarını gönderir. İhtilal bildirisi niteliği taşıyan Amasya Genelgesi'nde, Sivas Kongresi'nin toplanacağı duyurulmuştur. Genelge'nin en önemli özelliği ise Türk milletini ancak halkın azmi ve kararlılığının kurtaracağının vurgulanmış olmasıdır.

Amasya Genelgesi’nin maddeleri

1. Ulusun birliği ve bağımsızlığı büyük risk altındadır.

2. İstanbul hükümeti aldığı sorumlulukla başa çıkamıyor, bu durum milletimizi gitmiş gibi gösteriyor.

3. Ulusun bağımsızlığı ancak kararlılığı ve inancı ile kurtarılabilir.

4. Ulusların amaçlarına ulaşmak ve halk haklarını savunmak için, kısıtlama ve denetimden uzak bir ulusal komiteye sahip olmalıyız.

5. Her halükarda en güvenli yer olan Sivas'ta kongre yapacağız.

6. Bu amaçla, Hak Savunma Cemiyeti (Müdafaa-i Hukuk) ve İlhak Reddetme (Redd-i İlhak) tarafından her ilden üç kişi temsilci olarak seçilecektir.

7. Her halükarda temsilciler yolda gerçek kimliklerini kullanmamalı ve bu genelge ulusal bir sır olarak saklanmalıdır.

8. Doğu yakasındaki iller için 10 Temmuz'da Erzurum'da bir kongre yapılacaktır. O tarihe kadar diğer temsilciler Sivas'a ulaşırsa doğu illerindekiler Sivas'a taşınacak.