Bu durum bölgede her sezon öncesi bir milli spor halini aldı.

Fındık üretiminin bir maliyeti var mı? Elbette var. Bu maliyete etki eden parametrelerde var mı? Şüphesiz bu değişken değerlerde var ve çok önemli. O halde birçok değişkenden oluşan maliyet fiyatı, geçerli kriterler ile artık bir kaos sebebi olmaktan çıkmalı!

Bu görev öncelikle Tarım Bakanlığı’na düşmez mi? Esasen Tarım Bakanlığı’nın bu görevi ihmal ettiği ve bu maliyet kriterlerini hesap etmediğini varsaymak abesle iştigal olur, devlet ciddiyetine de uymaz.

Ama nedense bakanlık bu maliyet kriterlerini bir türlü açıklamıyor. Peki kim açıklayacak? Sektör bileşenleri arasında da bir mutabakat yok.

Rakamlar havada uçuşuyor. 40, 50, 60, 80, 120, 130 hatta 150 TL\Kg seviyelerini de söyleyenler var! Hepsinin de kerameti kendilerinden menkul. Gerçeği kim en iyi biliyor? Elbette bıyık altından tebessüm eden üretici. Onlar da susuyor.

İhracatçı hesaplasın mı? Zinhar olamaz! 2 milyar dolar net ihracatı gerçekleştiren kesim ne söylerse popülist orkestra en yüksek perdeden yayına başlar kimse de kabul etmez. İhracatçılar her yere para yetiştirir. Doku kültürü için de, kokarca için arı yetiştirmeye de laboratuvar kurar. Ama işe onlar da karışamaz.

Üniversiteler? Hepsi suskun. Üniversite-sanayi-toplum işbirliği rüyasından bir türlü uyanıp icraata geçemiyoruz. Araştırma için ödenek mi yok acaba? Galiba en iyisi Tarım Bakanlığı’nın bu sessizliğini bozup, bölgesel farklılıkları da içeren maliyet parametrelerini de gözetip ya bir rakam açıklamalı ya da nasıl hesaplanacağını ele güne öğretmeli.

Herkes artık şunu kabullenmeli. Üreticinin yüksek kazancının yolu maliyetin düşmesinden geçiyor. Onun için de üretimin artırılıp Türkiye’nin yeniden yüzde 80-85’lik üretim tekeli seviyesine tekrar gelmesi şarttır.

Bu arada yine her taraf bereket kaynarken, fındık bahçeleri ürün ile dolu iken yine ‘ fındık yok’  korosu  sazlarını akort etmeye başladı galiba.