Bunun içindir ki tarımda kalkınmaya büyük önem vermekteyiz. Köylere kadar yayılacak programlı ve pratik çalışmalar bu amaca yönelmeyi kolaylaştıracaktır. Fakat bu çok önemli işi isabetle amacına ulaştırabilmek için önce ciddi etütlere dayalı bir tarım politikası tespit oluşturulmalıdır. Onun için de her köylünün ve bütün vatandaşların kolayca kavrayabileceği ve severek uygulayacağı bir tarım rejimine ihtiyaç vardır. Bu politika ve rejimde yer alabilecek başlıca noktalar neler olmalı derseniz? Şunlar olabilir:

Birincisi; seçilecek yerel yönetimlerden köye dönüş projelerini en öncelikli proje yapmalarını bekliyoruz. Onun için memlekette topraksız çiftçi bırakılmamalıdır. Bundan daha önemli olanı ise bir çiftçi ailesini geçindirebilen toprağın hiçbir sebep ve suretle bölünemez bir nitelikte olmasıdır. Büyük çiftçi ve çiftlik sahiplerinin işletebilecekleri arazi genişliği, arazinin bulunduğu yerin nüfus yoğunluğuna ve toprağın verim derecesine göre sınırlandırılması lazımdır. Küçük büyük bütün çiftçilerin iş makinalarının sayısını arttırmak, yenileştirmek ve korumak gibi önlemler acilen alınmalıdır. Ülkemizi, iklim, su ve toprak verimi bakımından, tarım bölgelerine ayırmak gerekir. Bu bölgelerin her birinde, köylülerin gözleriyle görebilecekleri, çalışmaları için örnek tutacakları modern tarım merkezleri kurulmalıdır. Özetle, seçilecek yeni dönem belediye başkanlarından Doğu Karadeniz Bölgesi’nin tamamında beklentimiz “köye dönüş projelerini” ortaya koymalarıdır ki üretim ekonomisine geçiş köylerde başlayabilsin.