Yerli ve milli olmak kulağa ne hoş geliyor değil mi?

Hadi fabrikalarımızı dijitalleştirelim. Makinalarımıza çip takalım. Akıllı üretim başlasın. Üretim dünya ile entegre olsun. Almanya’daki fabrikada bulunan makinalar, bizdeki makinalara sipariş versin. Arada gereksiz yazışmalar, görüşmeler olmadan bizim makinalar üretim yapıp siparişleri hazırlasın. Sonra da robotlar tırlara yükleme yapsın. İhracat artsın. Gelsin dövizler. Kulağa ne hoş geliyor değil mi?

Benim bu konuda iki itirazım var. İnsanların yerine robotları koyduğunuzda, insanlar ne iş yapacak? Vatandaşı dijital döneme eğitim4.0 ile hazırlamadan, teknolojiyi sadece kullanan değil üreten hale getirmeden, robotları yönlendirecek yazılım, kodlama ve tasarım eğitimi vermeden robotları getirip, makinalara bir de çip takarsan insanın işsiz kalır. İşte o zaman eller havaya!

Makinalara takılacak çipleri biz mi yapıyoruz? Kocaman bir hayır diyorum. Teknolojisini biz mi üretiyoruz? Maalesef teknolojide de bizi bağımlı yapmak istiyorlar. Dijitalleşen dev şirketler ve teknoloji şirketleri bu konuda da Türkiye’yi önemli bir pazar olarak görüyor. Bununla da kalmayacaklar. Taktıkları çiplerle bizi daha yakından takip edip, kendilerine teknolojide de bağımlı kılacaklar.

Sosyal medya ağlarını başarıyla kullanan büyük Türk milletini ustalıkla gözetleyen dünya şirketleri ve ülke yöneticileri bu defa da üretimimizi yakından gözetleyecek.

Bir taraftan ihracat artıp döviz gelirken, gelen dövizin önemli bir bölümü Dünya’nın teknoloji üreten ve bize çipleri satan şirketlere gidecek. Yani çalışan biz kazanan yine onlar olacak.

O zaman yapılması gereken, kendi çiplerimizi ve teknolojilerimizi kendimiz üretmek. Yazılımda dışa bağımlılığı sonlandırmak ve kendi ürettiğimiz teknoloji ile ürünlerimizi ihraç etmektir. Yerli yazılımlarımızla ve kodlamalarımızla ürettiğimiz teknolojiyi biz ihraç etmeliyiz. Teknoloji üreten ve ihraç eden bir Türkiye olmalıyız.

İşte o zaman yerli ve milli olmak cümlesinin hakkını veririz.