Yakında dışarıda kaldığımızda kapıyı açacak çilingir bulamayacağız. Çünkü meslek liselerine maalesef önem verilmiyor. Aileler çocuklarını üniversiteye gönderme planları yapıyor. Gençlerimiz üniversiteden mezun oluyor fakat mesleğini yapamıyor ve iş bulamıyor. Okuduğu okulla ilgisi olmayan bir işi yapmak zorunda kalıyor Hayatı boyunca mutsuz oluyor.
 

Tabii ki üniversiteye gitmek güzel bir şey. Ancak öncesinde araştırmak gerek. Okulu bitirdiğinizde mesleğinizi yapabilecek misiniz? Ya da siz okulu bitirdiğinizde böyle bir mesleğe ihtiyaç olacak mı? Soru sormadan, araştırma yapmadan meslek seçiyoruz. Gitmiş olmak için üniversiteye gidilmez. Ayrıca gittiğiniz üniversitenin akademik kadrosu nasıl ve yeterli donanıma sahip mi? Bu soruların da araştırılması gerekir. Yoksa üniversiteye gitmek için okur, diploma almak için yıllarınızı harcarsınız. Sadece yıllarınızı değil paranızı da harcarsınız. Sonuç elde diploma eller havaya. Ne iş olsa yaparım abi modunda kapı kapı dolaşırsınız. İşte Türkiye'nin içler acısı hali budur. Anneler babalar kadar gençler de bir o kadar suçludur. Türkiye'de sanayici ve iş insanı meslek lisesi mezunu insanları arıyor. Bugün meslek lisesi mezunları aranan insan kategorisine giriyor. Muslukçu, tamirci, elektrikçi, kaportacı bu örnekler çoğaltılabilir. Türkiye'de yakın gelecekte bu meslekleri yapan insan bulamayacağız. İşte sayıları az olan bu insanlar gelecekte ciddi paralar kazanacak. Çünkü beceri genç yaşlarda elde edilir. Uzun yıllar pratik yapar bu uygulamada çalışırsınız. Sonra da usta olursunuz.
 

Meslek lisesi memleket meselesi denmesinin sebebi budur. Her ile üniversite açmak sorunun çözümü değildir. Kriter açtığınız üniversiteler ve buralarda okuyan öğrencilerimizin sayısı değildir. Kriter nitelikli öğrenci yetiştirmekten geçer. Mesele binaları yapmak değil o binaları kaliteli insanlarla doldurmaktır. Aksi halde işsizlik sorununu dört yıl daha ileriye atarsınız. Ama gençler üniversiteyi bitirdiğinde bu sorun karşısına daha büyük bir şekilde çıkar. Çünkü kaybettiği zamanda, dünya başka şeyleri konuşmaktadır. Gençlerimiz bu yeniliklere ve değişime ayak uyduramaz.
İşsizlik oranının artmasının en önemli sebeplerinden biri budur. Bir taraftan çalıştıracak insan bulamayan işadamları diğer taraftan iş bulamayan gençler. Kangren haline gelen bu sorun ancak ve ancak meslek liselerinin çoğaltılması ile mümkündür.
 

Bugün en önemli sermayemiz eğer zaman ise Türkiye'nin ve gençlerimizin kaybedecek zamanı yoktur.
Bu ülkenin doktorlara, mühendislere ve avukatlara da ihtiyacı var. Bilim insanların ihtiyacı var. Ama herkesin doktor ve avukat olmasına gerek yok. Zaten bu kadar insanın çalıştıracak yer de yok.
Seçimlerimizi doğru yapmamızın en önemli sebebi ise maalesef okumuyoruz. Okul okuyoruz ama kitap okumuyoruz. Okusak bile okuduğumuzu anlayamıyoruz. Dedikodu yapıyoruz ama araştırma yapmıyoruz. Çok konuşuyoruz ama derdimizi anlatamıyoruz. Üç cümlede söylenecek şeyi on üç cümlede söylüyoruz. Bilgisizlik tavan yaptığı için her söylenene inanıyoruz. Her duyduğumuz ve okuduğumuzu araştırmadan kabul ediyoruz.
 

İşte bu yüzden bir oyana bir buyana savruluyoruz eyvah eyvah halimize...