Gündüz mesaisi geleni gideni ağırlama, telefonlara cevap vermekle geçerdi. Çoğu iş takibi için olurdu.

Personel atamalarından özelge başvurularına, vergi incelemelerinden vergi dairelerinin hacizlerine kadar bin çeşit konu için genel müdürün kapısı aşındırılır, gün boyu telefonları susmazdı.

Arada bakanla görüşmeler, meclise gitmeler, komisyon toplantıları, bir bakardınız akşam olmuş.

Genel müdürlerle gündüz saatlerinde uzun uzun dosya incelemek, tebliğ taslağı görüşmek, kanun tasarıları üzerine değerlendirme yapmak mümkün değildi. Bunlar gece mesaisinin işleriydi.

Daire başkanlığındaki ilk aylarım önemli kanun tasarılarının hazırlandığı yoğun bir döneme denk geldi. Çömez olarak da olsa bu çalışmalara katılabilmem paha biçilmez bir deneyimdi.

3946 ve 4008 sayılı kanunlar o dönemde çıktı. Ama döneme asıl damgasını vuran 1994 ekonomik krizi ve 5 Nisan kararları sonrası gerçekleştirilen vergi düzenlemeleri oldu.

Bu düzenlemelerin hazırlıkları sırasında genel müdürlüğün ışıkları günlerce sönmedi.

Ekonomik denge vergisi, net aktif vergisi, ek emlak vergisi, ek MTV gibi olağanüstü vergiler ilk defa hayatımıza girdi.

Kanun tasarıları hazırlanırken gelir, KDV, usul şubeleri ayrı ayrı madde ve gerekçe taslaklarını hazırlar, kendi içlerinde tartışırlar, genel müdüre sunarlar, değiştirilir, tekrar tartışılır, tekrar tekrar değiştirilir ve sonunda hükümete sunulacak son haline getirilirdi.

Hükümet tarafından kanun tasarısının Meclis'e sevk edilmesiyle, çok önemli başka bir işe girişirdik.

'Dandik önerge' hazırlığına!

Hatırladığım kadarıyla, Meclis iç tüzüğüne göre genel kurulda her maddeye ilişkin belli sayıda değişiklik önergesi işleme konulabilir, sadece bu önergelerin sahibi milletvekillerine konuşma hakkı verilirdi.

Muhalefet partilerinin milletvekilleri önerge vererek konuşma haklarını kullanır, karşı oldukları kanun görüşmelerini geciktirmeye, engellemeye çalışırlardı.

Milletvekillerince verilen önergeler genel kurulu yöneten başkan tarafından aykırılık sırasına göre değerlendirilir, örneğin sadece en aykırı dört önerge sahibine söz verilirdi.

Bu yüzden, iktidar milletvekilleri çok sayıda dandik önerge vererek muhalefet milletvekillerinin konuşmasını engellemeye çalışırlardı. Kendileri söz aldıklarındaysa konuşmaz, görüşmelerinin kesilmemesini sağlarlardı.

Kanun tasarılarında geçen 'alınması' sözcüğü yerine 'alınmaması' gibi basit değişiklikler öneren, gerçek olmayan önergeler 'dandik önerge' oluyordu.

Çömezliğim sırasında iktidar milletvekilleri için bol bol dandik önerge hazırladım. Bazen iktidar muhalefetle anlaşır önerge savaşına girilmez, bunlar hiç kullanılmazdı.

İşi bilmeyenlerin dandik önergeleri gerçeğinden ayırt etmesi zor.

Son zamanlardaki kanunları gördükçe, yanlışlıkla araya dandik önergeler mi karışıyor diye düşünmekten kendimi alamıyorum!